Ο πιο ακριβός δίσκος της Ελληνικής δισκογραφίας

Ο πιο ακριβός Ελληνικός δίσκος που πουλήθηκε ποτέ είναι του νεο-κυματικού Πάνου Σαββόπουλου (σύγχρονου του Νιόνιου) με τίτλο "Το Δωμάτιο" που κυκλοφόρησε το 1969. Πουλήθηκε 1903 δολ. στο e-bay το 2010. Το ίδιο φαίνεται να αξίζει και ο δεύτερος του δίσκος "Το Επεισόδιο" του 1971.

Από την Ροκ δισκογραφία ο πιο ακριβός είναι ο ομότιτλος δίσκος των "Τέσσερα Επίπεδα της Ύπαρξης" που κυκλοφόρησε το 1975, hard rock ήχος με πολλά στοιχεία ψυχεδέλιας. Αυτός ο δίσκος υπάρχει σε όλους τους διεθνείς καταλόγους σπάνιων ροκ βινυλίων και θεωρείται ότι αξίζει περίπου 1500 δολ. Η τιμή του εκτοξεύθηκε (από τα 600 που στοίχιζε για χρόνια) όταν χρησιμοποιήθηκε μία μελωδία από ένα τραγούδι του δίσκου σε ένα ραπ τραγούδι της Rihanna που βραβεύθηκε σαν το καλύτερο ραπ του 2010. Ενδιαφέρον δίσκος με χαρακτηριστικό ήχο  του '70 (τον έχω σε CD).

Από το τραγούδι που ακολουθεί "Κάποια μέρα στην Αθήνα" χρησιμοποίησαν την μελωδία για το ραπ "Run this town"

Ο πιο σπάνιος δίσκος της Ελληνικής Ροκ σκηνής

      Αλήθεια έχετε αναρωτηθεί ποιος είναι ο πιο σπάνιος δίσκος της Ελληνικής Ροκ σκηνής αλλά και ταυτόχρονα ο πιο σπάνιος της Ελληνικής δισκογραφίας γενικότερα;

     Το 1985 στην Αθήνα ο Περικλής Μποζινάκης (τραγούδι-μπάσο), ο Γιώργος Καρατζάς (κιθάρα) και ο Μιχάλης Τζεζαϊρλίδης (ντραμς) σχηματίζουν τους Venus in Furs, εμπνευσμένοι από το ομώνυμο κομμάτι των Velvet Underground. Εκρηκτικοί στα λαϊβ τους παίζουν ένα είδος μουσικής που αργότερα ονομάστηκε μετα-πανκ (post-punk) που χαρακτήρισε την δεκαετία του '80, μετά την έκρηξη αλλά και το γρήγορο τέλος του πανκ στην διεθνή σκηνή. Μαθαίνοντας ότι υπάρχει γκρούπ στην Βρετανία με το ίδιο όνομα, το μικραίνουν σε ....in Furs, και έτσι βγάζουν 2 ντέμο έως ότου το 1989 αποφασίζουν να φτιάξουν το πρώτο τους Lp με το όνομα τους. Εξαιτίας όμως κάποιου προβλήματος στην κοπή του βινυλίου, ο δίσκος δεν κυκλοφόρησε ποτέ επίσημα, παρά μόνο κόπηκαν 10 αντίτυπα τα οποία βρίσκονται σήμερα  στην κατοχή κάποιων δημοσιογράφων και συλλεκτών και αποτελεί τον δίσκο-φάντασμα της ντόπιας Ροκ σκηνής. Αποτελεί τον πιο σπάνιο δίσκο στην Ελληνική δισκογραφία μαζί με τον δίσκο των Εν Πλω.


...In Furs - Firedance

..In Furs - Spinning Highway

Οι ομάδες Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης του ΑΟ Καρέα

     Με το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παίδων Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης τελείωσαν οι επίσημες αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας παίδων του ΑΟ Καρέα. Η ομάδα φέτος αποτελείτο από τους 13χρονους Νίκο Βλαχάκη και Γιάννη Ράμμο και τους 14χρονους Δημήτρη Κορδούτη και Χρήστο Αθανασόπουλο. 
    Αυτή η ομάδα συμμετείχε στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα Παίδων και Εφήβων αλλά και στην Α' Αττικής Ανδρών με εξαιρετικά αποτελέσματα. Στην Α' Αττικής Ανδρών ήταν η πιό μικρή ηλικιακά ομάδα (με την συμμετοχή και του προπονητή μας Γεβόντ Χανεγιάν σε μερικά παιγνίδια) και κατέκτησαν την 1η θέση, με μόλις 2 ήττες, και ανέβηκαν στην Β' Εθνική μετά από αρκετά χρόνια. Σημειωτέον ότι όλες οι άλλες ομάδες (9) χρησιμοποίησαν άνδρες.      

   Στο ΠΠ Παίδων κατέκτησαν την 3η θέση και το χάλκινο μετάλλιο (επίσης εξασφάλισαν και το bonus 7% για τις πανελλαδικές εξετάσεις για τα πανεπιστήμια) και στο ΠΠ Εφήβων προσπάθησαν να μπουν στην οκτάδα, αλλά μάλον προδόθηκαν από την μικρή ηλικία τους. Επίσης στα ατομικά αγωνίσματα του ΠΠ Παίδων, ο Δημήτρης Κορδούτης κατέκτησε την 3η θέση και χάλκινο μετάλλιο στο διπλό μαζί με τον Πετρόπουλο του ΔΑΟΤκαι οι Ράμμος-Βλαχάκης μπήκαν στην οκτάδα, ενώ οι Κορδούτης, Ράμμος και Βλαχάκης μπήκαν στην 16άδα του ατομικού. Στο ΠΠ Εφήβων ο Νίκος Βλάχάκης μπήκε επίσης στην 16άδα του ατομικού. 
    
      Ακόμη να αναφέρω ότι η 14χρονη αθλήτρα μας Κριστίν Σεβνταγιάν με την ομάδα της Πεύκης και η 13χρονη Αφροδίτη Αθανασοπούλου με τον Διόνυσο κατέκτησαν στο ΠΠ Κορασίδων την 2η και 3η αντίστοιχα θέση με τα αντίστοιχα μετάλλια. Συγχαρητήρια στα παιδιά για την εξαιρετική χρονιά τους!!!

Οι Παίδες σε δράση:      http://www.youtube.com/watch?v=00iH_QZk3JU

Η τέλεια έκθεση στην ψηφιακή φωτογραφία

Πόσες φορές δεν έχουμε τραβήξει όλοι μας φωτογραφίες με πολύ ωραία θέματα, ίσως και μοναδικά, και μετά με λύπη διαπιστώνουμε μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή ή στο χαρτί, αν τις εκτυπώσουμε, ότι πολλές από αυτές έχουν πολλά σημεία καμμένα (υπερφωτισμένα) ή και αντίθετα πολύ σκοτεινά σημεία (υποφωτισμένα), με αποτέλεσμα να χάνουμε πολύτιμες λεπτομέρειες. Και τότε τι κάνουμε; Οι περισσότεροι τίποτα, τις αφήνουμε όπως είναι καμμένες ή σκοτεινές, χαλασμένες αναμνήσεις, κάποιοι λίγοι που μπορούν να τις επεξεργαστούν με κάποιο πρόγραμμα προσπαθούν να τις διορθώσουν, πολλές φορές χωρίς επιτυχία.

Αυτό είναι συνηθισμένο φαινόμενο με τις μικρές, τις compact μηχανές, που χρησιμοποιούμε οι περισσότεροι για εύκολη και γρήγορη φωτογράφιση. 

Αυτές οι μηχανές χρησιμοποιούν αυτόματα προγράμματα φωτομέτρησης και φωτογράφισης, όπου ο φωτογράφος δεν μπορεί να επέμβει στον συνδυασμό διαφράγματος-ταχύτητας κλείστρου
(τους δύο σημαντικότερους παράγοντες της έκθεσης), με αποτέλεσμα πολλές φορές η μηχανή να κάνει λάθος και να βγάζει φωτογραφίες με πολλά καμμένα ή σκοτεινά σημεία.

Το ίδιο μπορεί να γίνει και με τις DSLR μηχανές, τις μεγάλες μηχανές που μπορούμε να εναλλάσουμε φακούς, αν χρησιμοποιούμε για ευκολία μας τα αυτόματα προγράμματα που έχουν και αυτές οι μηχανές.  

Οπότε τι πρέπει να κάνουμε, με ποιό τρόπο μπορούμε να βγάλουμε φωτογραφίες που δεν θα έχουν υπερ ή υπο-φωτισμένες περιοχές, με συνέπεια να χάνουμε πολύτιμες λεπτομέρειες από τα θέματά μας; Πως μπορούμε να επιτύχουμε την "τέλεια" έκθεση του θέματός μας;

Λειτουργώντας την μηχανή πάντα σε Manual Mode και spot φωτομέτρηση

(Από εδώ και πέρα αναφέρομαι μόνο σε DSLR μηχανές, γιατί αυτές έχουν manual mode. Υπάρχουν και κάποιες ακριβές compact με manual mode, αλλά είναι πολύ δύσκολο να τις χειριστεί κανείς. Επίσης είναι απαιτούμενη η γνώση βασικών στοιχείων της φωτογραφικής μηχανής, όπως είναι το διάφραγμα και η ταχύτητα κλείστρου, που ο συνδυασμός τους καθορίζει την έκθεση δηλ. το ποσό του φωτός που εισέρχεται στην μηχανή κατά την φωτογράφηση).

Το Manual Mode το βάζουμε στην μηχανή αφού επιλέξουμε στον επιλογέα των προγραμμάτων της μηχανής το Μ.
Επίσης επιλέγουμε σαν μέθοδο φωτομέτρησης την spot φωτομέτρηση, όπου η μηχανή φωτομετρά το μικρότερο ποσοστό του κάδρου μας, συνήθως όσο το μικρό στρογγυλό σημάδι στο κέντρο της οθόνης μας, για μεγαλύτερη ακρίβεια φωτομέτρησης.
Τέλος ελέγχουμε την έκθεση κοιτώντας τον δείκτη έκθεσης στο κάτω μέρος της οθόνης.

 
Ο βασικός κανόνας είναι:


Ρυθμίζουμε την έκθεση (διάφραγμα και ταχύτητα) για μέσο τόνο και ελέγχουμε τους φωτεινούς τόνους για υπερέκθεση.

Τα βήματα είναι τα εξής:

Αφού καδράρουμε το θέμα μας

1. Ψάχνουμε στην οθόνη για ένα μέσο τόνο (ουδέτερο χρώμα) και μηδενίζουμε τον μετρητή, βάζοντας κατάλληλο διάφραγμα και ταχύτητα.
2. Μετά ελέγχουμε σημαντικούς φωτεινούς τόνους με λεπτομέρεια, έτσι ώστε να μην έχουμε υπερέκθεση, > +2 δηλ. που θα αναβοσβήνει ο δείκτης. Αν αναβοσβήνει, τότε διορθώνουμε την έκθεση έτσι ώστε να παραμένει ο δείκτης σταθερός στο +2.                                                                     

      Ποιοί είναι όμως οι μέσοι τόνοι, τα ουδέτερα χρώματα;

      Μέσος τόνος (ουδέτερα χρώματα), ο μετρητής στο 0: 18% Grey card, πορτοκαλί, κόκκινο,        γκρι, μωβ, πράσινο (ελαφρά σκοτεινό), μπλε (όχι βαθύ), μέσος ουρανός (λοξά προς τα πάνω), τούβλα, φύλλα δέντρων, ηλιοβασίλεμα, αυγή ηλίου, δέρμα Ελλήνων – Λατίνων – Ασιατών, μπλου τζην, σκουριασμένο μέταλλο.

      3.  Αν όμως δεν έχουμε κάποιο μέσο τόνο στο κάδρο μας αλλά κάποιο άλλο χρώμα τότε βάζουμε τον δείκτη στο +1 ή -1 ανάλογα με το χρώμα:

       Μετρητής στο +1: Παλάμη χεριού, Ροζ, κίτρινο, ανοικτό κόκκινο - πράσινο – μπλε (ανοικτό) – μωβ, ουρανός στον ορίζοντα, δέρμα ξανθών, άμμος θάλασσας.

        Μετρητής στο -1: Βαθύ μπλε – πράσινο, καφέ, σκοτεινή πρασινάδα, σκοτεινός κορμός δένδρου, σκούρο δέρμα, σκοτεινός ουρανός (κατευθείαν επάνω).

         Ειδικές περιπτώσεις:

     Σε μια σκηνή με φωτεινούς τόνους (πχ. χιόνι, μεγάλη λευκή επιφάνεια) και χωρίς μέσο τόνο, βρίσκουμε το φωτεινότερο σημείο και βάζουμε +2 (αν θέλουμε λεπτομέρεια).

    Επίσης σε μία σκηνή με σκοτεινούς τόνους και δύσκολη φωτομέτρηση (πχ. μαύρο θέμα σε φωτεινό φόντο), επιλέγουμε το πιο σημαντικό σημείο και βάζουμε -2 (φως στο φως και σκοτάδι στο σκοτάδι).

Με λίγη προσπάθεια είναι πολύ εύκολο να εφαρμόσουμε αυτή την μέθοδο και να έχουμε όσο το δυνατό καλύτερα φωτισμένες φωτογραφίες.